Νόσος Graves και Καρκίνος Θυρεοειδούς
Κοινή πεποίθηση της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας υπήρξε, για πολλές δεκαετίες, το γεγονός πως η νόσος Graves σπάνια συνοδευόταν από καρκίνο θυρεοειδούς, και ειδικότερα σε ποσοστό < 2% των ασθενών, με αποκορύφωμα δημοσιευθείσες έρευνες που ανέφεραν πως η νόσος Graves αποτελεί και προστατευτικό παράγοντα απέναντι στον καρκίνο του θυρεοειδούς.
- To 7% των ασθενών με νόσο Graves έπασχαν ταυτόχρονα από καρκίνο του θυρεοειδούς.
- Ενώ μόνο το 5% των ασθενώς με νόσο Graves χωρίς συνυπάρχοντες όζους θυρεοειδούς έπασχε από καρκίνο θυρεοειδούς, το αντίστοιχο ποσοστό στους ασθενείς με νόσο Graves και όζους διαμορφώθηκε στο 23%.
- Οι ασθενείς με νόσο Graves και όζους θυρεοειδούς διατρέχουν 5πλάσιο κίνδυνο να πάσχουν από καρκίνο θυρεοειδούς, σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς όζους θυρεοειδούς.
Ποια είναι η θεραπεία της νόσου Graves;
Η θεραπεία της νόσου Graves στοχεύει, αρχικώς, στην ύφεση των συμπτωμάτων της νόσου και ειδικά των καρδιαγγειακών συμπτωμάτων και αφετέρου στην οριστική θεραπεία των ασθενών από τη νόσο.
Η ύφεση των καρδιαγγειακών συμπτωμάτων της νόσου επιτυγχάνεται μέσω της χορήγησης ενός β – αναστολέα από το στόμα, ο οποίος επιβραδύνει τον καρδιακό ρυθμό (σφύξεις) και ελαττώνει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης αίματος.
Η οριστική θεραπεία της νόσου Graves προϋποθέτει, ωστόσο, την ελάττωση ή πλήρη εξάλειψη της αυξημένης παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες μορφές θεραπείας, οι οποίες περιλαμβάνουν:
- τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα (μεθιμαζόλη ή προπυλθειουρακίλη)
- τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο – 131 (Ι – 131)
- τη χειρουργική θεραπεία (ολική θυρεοειδεκτομή).
Κάθε μορφή θεραπείας της νόσου Graves συνοδεύεται τόσο από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της, όσο και από τους περιορισμούς της.
Αναλυτικότερα, η χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων στοχεύει στον περιορισμό της παραγωγής ορμονών από τον θυρεοειδή αδένα και επιτυγχάνει εντός μερικών εβδομάδων τον έλεγχο της νόσου σε ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών. Ωστόσο, η λήψη της φαρμακευτικής αγωγής εφόρου ζωής αντενδείκνυται, ενώ η διακοπή της συνοδεύεται από την υποτροπή της νόσου σε αρκετούς ασθενείς.
Το ραδιενεργό ιώδιο στοχεύει στην καταστροφή των κυττάρων του θυρεοειδούς αδένα και ως εκ τούτου στον περιορισμό της παραγωγής των θυρεοειδικών ορμονών. Ωστόσο, η χορήγησή του συνεπάγεται την έκθεση του ατόμου σε ραδιενέργεια, ενώ αντενδείκνυται ως μορφή θεραπείας σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, εγκύους, όπως και σε ασθενείς με εξόφθαλμο που συχνά συνοδεύει τη νόσο, καθώς μπορεί να επιδεινώσει τον υπάρχοντα εξόφθαλμο.
Η χειρουργική θεραπεία της νόσου Graves, με τη μορφή της ολικής θυρεοειδεκτομής, αποτελεί, σύμφωνα με την τρέχουσα βιβλιογραφία, την αποτελεσματικότερη μορφή θεραπείας της νόσου του Graves και των επιπλοκών της.
Αναλυτικά μας εξηγεί ο Χειρουργός Αποστόλου.
About Author
